Diversiteit, di·ver·si·teit (de; vrouwelijk). Vandale geeft volgende betekenis:
- Verscheidenheid, variatie
- Het verschijnsel dat er ergens mensen zijn met verschillende etnische of culturele achtergronden
Dat ‘ergens’ is voor ons in Oostende. De zoektocht naar diversiteit in onze verhalen brengt ons telkens bij een compleet ander type vrouw. De verrijkende ontmoetingen zetten onze oren en ogen open en brengen een boeiend beeld van onze diverse maatschappij.
SUPstories ontmoet deze keer Fabiola, Fabi voor de vrienden. Waarom zij? Het is een dame met een grote rugzak aan levenservaring die openstaat voor nieuwe ervaringen. In voor- en tegenspoed, altijd komt Fabiola terug naar de zee om er haar gedachten de vrije loop te laten gaan.
1 – Wervelwind
We spreken af op zondag 15 augustus, moederdag op sommige plaatsen in het land en vandaag ook een beetje in Oostende. Fabi heeft twee zonen en is daar naast ook een moederfiguur voor vele anderen. Dat voel je al van bij de eerste minuut.
Haar sociaal engagement is groot. Zonder introductie worden we overspoeld met gedetailleerde informatie over alle projecten waarin ze betrokken is. Ok – even pauze – laat ons starten met de praktische zaken.
Als een wervelwind komt Fabiola binnen op de plaats van afspraak. Zo waait het ook buiten op deze zomerdag. 5 Bft, niet de beste omstandigheden om met een starter op zee te suppen. Maar, waar een wil is, is een weg. We rijden dan maar naar een veiligere plek aan de Plassendalebrug. We zijn er gerust in, die spraakwaterval valt wel stil.
Het water brengt rust, dat wisten we al. De wind waait zwierig door de bladeren. Tijd om te ademen en ruimte te maken voor vertrouwen. Na wat heen en weer geloop met camera, de slippers en de suppomp, zijn we klaar voor de plankgewenning.
2 – Verlies dragen
Fabiola vertelde ons in de weg hiernaar toe dat ze een lange tijd immobiel was wegens een zware kwetsuur aan haar voet die maar niet genas. Alles heeft een betekenis in haar ogen. Niets komt voor niets. Haar veerkracht is fenomenaal. Elke zware tegenslag kan ze plaatsen en buigt ze om in iets positiefs. Het is een emotionele overlevingsstrategie.
Fabi: “Ik verloor in één jaar tijd op een tragische wijze mijn zus en haar zoon, mijn metekind. Ik ben de oudste van vier kinderen en sinds de dood van mijn zus ben ik de enige die overblijft uit een gezin van vier kinderen. Gelukkig is mijn moeder er nog. Ze is hulpbehoevend, maar is mentaal zeer sterk en trek goed haar plan.”
“Zo’n zware verliezen, dat tekent je. Ik ben op zoek gegaan om mijn verdriet een plaats te geven. Bewust contact maken met de natuur heeft me daarbij geholpen. Zo heb ik therapie met paarden gevolgd. Tijdens die sessies besefte ik dat ik nog geen afscheid kon nemen van mijn zus. Dus werkte ik naar een afscheidsritueel toe.”
“Het afscheidsritueel was heel mooi. In een open weide onder een boom in het bos van Wijnendale moest ik een spel ontwikkelen. Ik kreeg verschillende instrumenten ter beschikking die ik vrij kon gebruiken. Met een bal, een touw, kegels en een zweepje creëerde ik intuïtief een soort rollenspel met het paard. De interactie voelde bovenaards aan. Het klinkt waarschijnlijk bizar voor een buitenstaander, maar ik voelde echt een connectie met mijn zus. In diezelfde sessie kwam ik tot het besef dat ik jaren mijn creatieve kant genegeerd heb. Ik heb die creativiteit nodig om mijn gevoelens een plaats te geven. Ik ben sinds die dag mijn knutselactiviteiten gestart. De dingen die ik maak, geef ik weg. Het plezier van het geven, daar krijg ik voldoening van.”
“Door het ene los te laten, komt er plaats voor het andere. En het verlies van mijn zus en neefje kan ik nu beter dragen.”
“Oja, weet je hoe de therapie afgelopen is? Een pony trapte op mijn voet, met alle gevolgen van dien. Een ontsteking die niet genas, pijnkliniek, …. 5 maanden was ik immobiel. Ik zie het als een teken. Ik moest rust nemen. Mijn lichaam was op.”
3 – Vertrouwen
Ondertussen zitten we samen op het water. Het is wat zoeken om de juiste opstaptechniek onder de knie te krijgen. Even zijn we bevreesd dat ons opzet niet zal slagen. Maar dat is buiten Fabi gerekend. Ze mag dan wel last hebben van allerlei ouderdomskwaaltjes, waar een wil is, is een weg. Deze unieke kans laat ze niet aan zich voorbijgaan.
Het gepraat stopt en haar oren gaan open. Van zodra haar voeten het water raken, zit ze als het ware in haar zeemeerminmodus. Ze luistert heel aandachtig en volgt onze instructies minutieus op. Haar wilskracht geeft haar een ware gloed aan zelfvertrouwen en als een vrouwelijke Neptunus supt ze zittend de vaart af. Respect!
4 – Zee, zee & zee
De zee is belangrijk voor je. Wat is je eerste herinnering aan zee?
“Wij woonden toen in Koekelare. Een uitstap naar zee, was een evenement op zich. Voor ons was dat op reis gaan. Ik was 13 jaar toen mijn ouders met de drie kinderen in het deux chevauxtje van Koekelare naar Oostende reden (mijn oudste broertje was toen al overleden). Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad, maar heb leren terug recht opstaan.
“De zee speelt hierin een cruciale rol in. Ik kan mijn verbeelding de vrije loop laten gaan en dat geeft me veerkracht. Sinds kort kan ik dit delen met mijn kleinzoon. Die kinderlijke verwondering heb ik nooit verloren. Samen fantaseren over de wolken, tot het laatste punt van golfbreker gaan zodat we letterlijk in zee staan, het zijn zeer krachtige momenten waarop ik verbinding voel. De kleine dingen in de natuur observeren en ervan genieten. Dat is mijn grote kracht.”
“Ik ben materieel niet rijk. Dat maakt het voor mij soms niet makkelijk. Maar ik zie zoveel mooie dingen om me heen. Dingen waar ik aan oplaad. Veel mensen zien die schoonheid niet of niet meer. Dat vind ik jammer.”
Het zijn geen holle woorden, Fabi wordt er emotioneel van terwijl ze het vertelt. Deze dame is authentiek.
5 – Al dansend door het leven
Dansen en zingen is mijn uitlaatklep. Ook al heb ik na een danssessie soms twee dagen rugpijn, ik moet en zal dansen. Ik heb vooral een connectie met blues. De vibratie die ik door mijn lijf voel, daar gaat het mij om. Ik heb ook al een paar keer meegezongen in een gospelkoor. De muziek versterkt het samenhorigheidsgevoel. Door af en toe samen te zijn met gelijkgezinden ben ik sterker als individu.
Terwijl ze gewillig haar zilvergrijze haren in de wind slaat voor het portret, blijven de persoonlijke verhalen komen. Soms wat chaotisch, maar diep oprecht. Het doet ons deugd te horen hoe de dramatische teneur van in het begin van ons avontuur, plaats gemaakt heeft voor verhalen die fijne herinneringen ophalen. De adrenaline heeft haar werk gedaan.
“Ik ben rijk, omdat ik van mensen hou in al hun facetten, gelijk welke leeftijd, ras of geaardheid. Rijk, omdat ik van kleine dingen enorm kan genieten en dat kan delen met anderen.”
- Datum interview: 15/08/2021 – 16.00 uur
- Locatie: Plassendalebrug
- Temperatuur: 19° C
- Wind: 5 Bft
- Naam: Fabiola Depoorter
- Woonplaats: Oostende
- Geboren: Diksmuide, 10/12/1962
- Sterrenbeeld: boogschutter
Achtergrond:
Fabi heeft twee zonen, de ene woont vlakbij, de andere veraf (Australië). Dankzij een benefiet georganiseerd door haar jeugdvriendin, kon ze naar Australië afreizen om hem te bezoeken.
Ze is arbeidster bij het Sociaal Huis en alleenstaand. Daarnaast is er de zorg voor haar immer positieve moeder.
Uitlaatklep: creatief bezig zijn en de zee opzoeken
