Auteur: Laure

Diversiteit, di·ver·si·teit (de; vrouwelijk). Vandale geeft volgende betekenis:

1. Verscheidenheid, variatie
2. Het verschijnsel dat er ergens mensen zijn met verschillende etnische of culturele achtergronden
   Dat ‘ergens’ is voor ons in Oostende. De zoektocht naar diversiteit in onze verhalen brengt ons telkens bij een compleet ander type vrouw. De verrijkende ontmoetingen zetten onze oren en ogen open en brengen een boeiend beeld van onze diverse maatschappij.

SUPstories ontmoet deze keer Fabiola, Fabi voor de vrienden. Waarom zij? Het is een dame met een grote rugzak aan levenservaring die openstaat voor nieuwe ervaringen. In voor- en tegenspoed, altijd komt Fabiola terug naar de zee om er haar gedachten de vrije loop te laten gaan.

1 – Wervelwind

We spreken af op zondag 15 augustus, moederdag op sommige plaatsen in het land en vandaag ook een beetje in Oostende. Fabi heeft twee zonen en is daar naast ook een moederfiguur voor vele anderen. Dat voel je al van bij de eerste minuut.

Haar sociaal engagement is groot. Zonder introductie worden we overspoeld met gedetailleerde informatie over alle projecten waarin ze betrokken is. Ok – even pauze – laat ons starten met de praktische zaken.

Als een wervelwind komt Fabiola binnen op de plaats van afspraak. Zo waait het ook buiten op deze zomerdag. 5 Bft, niet de beste omstandigheden om met een starter op zee te suppen. Maar, waar een wil is, is een weg. We rijden dan maar naar een veiligere plek aan de Plassendalebrug. We zijn er gerust in, die spraakwaterval valt wel stil.   

Het water brengt rust, dat wisten we al. De wind waait zwierig door de bladeren. Tijd om te ademen en ruimte te maken voor vertrouwen. Na wat heen en weer geloop met camera, de slippers en de suppomp, zijn we klaar voor de plankgewenning.

2 – Verlies dragen

Fabiola vertelde ons in de weg hiernaar toe dat ze een lange tijd immobiel was wegens een zware kwetsuur aan haar voet die maar niet genas. Alles heeft een betekenis in haar ogen. Niets komt voor niets. Haar veerkracht is fenomenaal. Elke zware tegenslag kan ze plaatsen en buigt ze om in iets positiefs. Het is een emotionele overlevingsstrategie.

Fabi: “Ik verloor in één jaar tijd op een tragische wijze mijn zus en haar zoon, mijn metekind. Ik ben de oudste van vier kinderen en sinds de dood van mijn zus ben ik de enige die overblijft uit een gezin van vier kinderen. Gelukkig is mijn moeder er nog. Ze is hulpbehoevend, maar is mentaal zeer sterk en trek goed haar plan.”

“Zo’n zware verliezen, dat tekent je. Ik ben op zoek gegaan om mijn verdriet een plaats te geven. Bewust contact maken met de natuur heeft me daarbij geholpen. Zo heb ik therapie met paarden gevolgd. Tijdens die sessies besefte ik dat ik nog geen afscheid kon nemen van mijn zus. Dus werkte ik naar een afscheidsritueel toe.”

“Het afscheidsritueel was heel mooi. In een open weide onder een boom in het bos van Wijnendale moest ik een spel ontwikkelen. Ik kreeg verschillende instrumenten ter beschikking die ik vrij kon gebruiken. Met een bal, een touw, kegels en een zweepje creëerde ik intuïtief een soort rollenspel met het paard. De interactie voelde bovenaards aan. Het klinkt waarschijnlijk bizar voor een buitenstaander, maar ik voelde echt een connectie met mijn zus. In diezelfde sessie kwam ik tot het besef dat ik jaren mijn creatieve kant genegeerd heb. Ik heb die creativiteit nodig om mijn gevoelens een plaats te geven. Ik ben sinds die dag mijn knutselactiviteiten gestart. De dingen die ik maak, geef ik weg. Het plezier van het geven, daar krijg ik voldoening van.”

“Door het ene los te laten, komt er plaats voor het andere. En het verlies van mijn zus en neefje kan ik nu beter dragen.”

“Oja, weet je hoe de therapie afgelopen is? Een pony trapte op mijn voet, met alle gevolgen van dien. Een ontsteking die niet genas, pijnkliniek, …. 5 maanden was ik immobiel. Ik zie het als een teken. Ik moest rust nemen. Mijn lichaam was op.”

3 – Vertrouwen

Ondertussen zitten we samen op het water. Het is wat zoeken om de juiste opstaptechniek onder de knie te krijgen. Even zijn we bevreesd dat ons opzet niet zal slagen. Maar dat is buiten Fabi gerekend. Ze mag dan wel last hebben van allerlei ouderdomskwaaltjes, waar een wil is, is een weg. Deze unieke kans laat ze niet aan zich voorbijgaan.

Het gepraat stopt en haar oren gaan open. Van zodra haar voeten het water raken, zit ze als het ware in haar zeemeerminmodus. Ze luistert heel aandachtig en volgt onze instructies minutieus op. Haar wilskracht geeft haar een ware gloed aan zelfvertrouwen en als een vrouwelijke Neptunus supt ze zittend de vaart af. Respect!

4 – Zee, zee & zee

De zee is belangrijk voor je. Wat is je eerste herinnering aan zee?

“Wij woonden toen in Koekelare. Een uitstap naar zee, was een evenement op zich. Voor ons was dat op reis gaan. Ik was 13 jaar toen mijn ouders met de drie kinderen in het deux chevauxtje van Koekelare naar Oostende reden (mijn oudste broertje was toen al overleden). Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad, maar heb leren terug recht opstaan.

“De zee speelt hierin een cruciale rol in. Ik kan mijn verbeelding de vrije loop laten gaan en dat geeft me veerkracht. Sinds kort kan ik dit delen met mijn kleinzoon. Die kinderlijke verwondering heb ik nooit verloren. Samen fantaseren over de wolken, tot het laatste punt van golfbreker gaan zodat we letterlijk in zee staan, het zijn zeer krachtige momenten waarop ik verbinding voel. De kleine dingen in de natuur observeren en ervan genieten. Dat is mijn grote kracht.”

“Ik ben materieel niet rijk. Dat maakt het voor mij soms niet makkelijk. Maar ik zie zoveel mooie dingen om me heen. Dingen waar ik aan oplaad. Veel mensen zien die schoonheid niet of niet meer. Dat vind ik jammer.”

Het zijn geen holle woorden, Fabi wordt er emotioneel van terwijl ze het vertelt. Deze dame is authentiek.

5 – Al dansend door het leven

Dansen en zingen is mijn uitlaatklep. Ook al heb ik na een danssessie soms twee dagen rugpijn, ik moet en zal dansen. Ik heb vooral een connectie met blues. De vibratie die ik door mijn lijf voel, daar gaat het mij om. Ik heb ook al een paar keer meegezongen in een gospelkoor. De muziek versterkt het samenhorigheidsgevoel. Door af en toe samen te zijn met gelijkgezinden ben ik sterker als individu.

Terwijl ze gewillig haar zilvergrijze haren in de wind slaat voor het portret, blijven de persoonlijke verhalen komen. Soms wat chaotisch, maar diep oprecht. Het doet ons deugd te horen hoe de dramatische teneur van in het begin van ons avontuur, plaats gemaakt heeft voor verhalen die fijne herinneringen ophalen. De adrenaline heeft haar werk gedaan.

“Ik ben rijk, omdat ik van mensen hou in al hun facetten, gelijk welke leeftijd, ras of geaardheid. Rijk, omdat ik van kleine dingen enorm kan genieten en dat kan delen met anderen.”

• Datum interview: 15/08/2021 – 16.00 uur
• Locatie: Plassendalebrug
• Temperatuur: 19° C
• Wind: 5 Bft

• Naam: Fabiola Depoorter
• Woonplaats: Oostende
• Geboren: Diksmuide, 10/12/1962
• Sterrenbeeld: boogschutter

Achtergrond:

Fabi heeft twee zonen, de ene woont vlakbij, de andere veraf (Australië). Dankzij een benefiet georganiseerd door haar jeugdvriendin, kon ze naar Australië afreizen om hem te bezoeken.

Ze is arbeidster bij het Sociaal Huis en alleenstaand. Daarnaast is er de zorg voor haar immer positieve moeder.

Uitlaatklep: creatief bezig zijn en de zee opzoeken

De zji trekt weg moar komt oltied were … Het zijn de woorden van Ertebrekers. In dit verhaal zijn deze woorden zowel van toepassing op ons, als op onze interviewee. Nadat Kim en ik in de vorige twee SUPstories andere oorden verkenden, was het tijd om terug te keren naar onze zee voor een nieuwe openbaring. Zeemeerminnen komen altijd terug naar de plaats waar alles begon.

Dit keer een zeemeermin met pit én pet. Orapan, een Oostendse met Thaise roots, stond al van bij de start van SUPstories op ons verlanglijstje. Ze is 23 jaar, professioneel skater en reist de wereld rond om internationale wedstrijden te skaten. “Pas ik wel in jullie concept?” vroeg ze ons toen we haar contacteerden. Natuurlijk pas jij in ons concept! Een vliegende vrouw met een enorme wilskracht en beide voeten stevig op de grond. Van balans gesproken …

Orapan pendelt tussen Bangkok en Oostende. We waren benieuwd naar wat Orapan boeit en wat haar levensvisie is. Weg van de standaard interviewvragen nemen wij haar op een prachtige zomerochtend mee naar het water. Het valt op hoe zelfbewust ze is. Ze zet haar talent in om anderen te motiveren. Het siert haar.

1 – Je smijten en durven vallen

Orapan groeide op in Oostende. Haar neef had een skate die hij niet gebruikte en schonk de plank aan Orapan. Ze was onmiddellijk één met de plank. De rest is geschiedenis. Ze is een pionier in het vrouwenskaten. De Oostendse skatescene is haar habitat. Man of vrouw, maakt niet uit. Het is de connectie met de plank die telt.

Orapan: “Ik moet altijd in beweging zijn. Als kind deed ik atletiek en judo. Hoogspringen en de 100 meter sprint vond ik het leukst. Maar de beste voorbereiding was judo. Daar leer je vallen en dat is één van de belangrijkste zaken die ik meenam naar mijn skaten.

Vallen is niet erg. Je kan een tegenslag positief ombuigen als je ermee aan de slag gaat. Ik noem dat een goede tegenslag, want je leert eruit.”

“Skaten is 80% mindset. Ik geef privé skateles, onder andere aan een meisje van zes jaar. De focus ligt niet op het technisch aspect, maar wel op de mentale ondersteuningen. Dat creëert een unieke band met de persoon aan wie ik les geef.

Ik besef dat ik een rolmodel ben voor vele meisjes. Ik ervaar dat bewust en ben er trots op. Maar de aandacht die ik daardoor krijg is niet tof. Ik doe gewoon mijn ding. De meest gestelde vraag die ik krijg is: “Hoe is het als meisje in een mannenwereld?” Maar voor mij is dat geen issue, voor mij is dat geen mannenwereld.  Ik skate en voel me verbonden met andere skaters. In skate ben je wie je bent, je uiterlijk bijvoorbeeld, dat doet er niet toe.

Ik ben erin opgegroeid, doe gewoon verder en geef de boodschap door. Ik trek mij niet veel aan van de dingen rondom mij en probeer te focussen op mezelf. Ik neem bewust tijd alleen en vermijd social media. Uiteraard heb ik wel mijn verplichtingen aangezien ik gesponsord word. Soms is mijn loon afhankelijk van het aantal likes dat ik krijg op een post.”

“Ik skate voor Thailand omdat ik de Thaise nationaliteit heb. De mentaliteit is er anders dan hier. Toen ik in Bangkok skatete in een topje kreeg ik vreemde blikken, het was duidelijk not done.  Maar ik trok me er niets van aan en skatete gewoon door. En weet je wat? Twee weken later skaten de andere meisjes ook in een topje. België heeft een positievere houding tegenover dames die skaten.”

2 – It’s just a mindset

“Ben je zeker dat je voeten evenwijdig moeten staan?” vraagt ze ons. “Ja heel zeker,” antwoorden wij samen. Vol verwondering zien we dat Orapan na twee minuten haar balans gevonden heeft. Vanaf dan is ze één met plank. 

“Eigenlijk kan je alles, als je maar genoeg wil. Ik merk dat veel mensen niet zelfzeker zijn. Mentale kracht kan je trainen en neem je mee voor de rest van je leven.”

“Skaten is een levensstijl. Overal ter wereld kom je skaters tegen. Je hebt iets gemeen en toch is iedereen uniek. Je behandelt elkaar met respect. Skate was in de jaren 90 nog een subcultuur. Het beeld dat mensen van skaten hebben, hangt veel af van het uiterlijk van de skaters.

Skate is een nichesport en krijgt steeds meer waardering. Stad Oostende verdedigt onze sport, volgt mijn wedstrijden en staat 200% achter me. Deze zomer (2021) is skate voor de eerste keer een Olympische discipline. Ik ben nu in volle voorbereiding voor de Olympische Spelen van 2024.“

Hoe laad je mentaal op voor zo’n internationale wedstrijd?

“De skatetraining wordt aangevuld met cardio. Je moet namelijk zeer kort en krachtig alles kunnen geven.  Ook mentaal moet ik heel hard opladen. De beste manier voor mij is om niets te doen, puur op mezelf te zijn en vooral: de social media naast mij neerleggen.

Muziek is daarbij mijn vlucht. Het is de perfecte manier om mentaal te ontspannen. Mijn muzieksmaak is zeer gevarieerd. Ik ben nogal nostalgisch. Bepaalde nummers wekken emoties terug op en afhankelijk van mijn gemoedstoestand, weet ik welke muziek op dat moment het beste is voor mij. ” 

“Soms is de mentale druk om te presteren zeer zwaar. Ik train met hart en ziel én focus op de fun, anders hou ik het niet vol. Het is moeilijk om een evenwicht te bewaren tussen wat goed is voor jezelf en wat je omgeving van je verwacht. Als ik een slechte dag heb, heb ik het gevoel dat ik mijn omgeving teleurstel. In feite stel je niet die bepaalde persoon teleur, maar jezelf. Dan moet je de truc vinden om daaruit te geraken.”

3 – Veelzijdigheid troef

Van trucs gesproken. Orapan heeft enkele verrassingen in petto. Ze is bewust bezig met de volgende stap en niet éénzijdig op skaten gefocust. Wist je dat ze een passie heeft voor patisserie? Ze werkt in de Ocean in Oostende, eerst in de keuken als chef patisserie. Maar omdat ze het contact met klanten miste, wisselde ze de keuken voor de zaal.

“Ik vind het waardevol om met meerdere dingen bezig te zijn. Een carriére is een levensopbouw en je neemt de ervaring van het ene mee in het volgende. Nu koester ik de droom om in Thailand een bed en breakfast te openen. Mensen ontvangen en verwennen, dat doe ik graag.”

“Het is de vrijheid om jezelf te zijn.”

Ben je ook benieuwd naar andere planksporten?

“Surfen spreekt me niet aan, maar naar snowboarden ben ik wel benieuwd. Het zou leuk zijn, moest ik dat van de eerste keer goed kunnen. Ik zie dat meer als een aanvullende mentale uitdaging. Ik wil heel graag eens basejumpen met mijn broer. Hij zit in het vreemdelingenlegioen in Frankrijk.

Ik stimuleer graag mensen om meer te bewegen en om evenwichtig te eten. Ik kocht bijvoorbeeld een skateplank voor mijn vriend en soms komt hij mee naar mijn skatelessen. Ik merk dat voeding een grote invloed heeft op je  mentaal welzijn. Ik ga niemand pushen om zijn of haar doel te bereiken, maar ik heb het talent om anderen te motiveren en uit hun zetel te halen.“

We naderen de waterlijn. “Kan je ook trucs doen op de sup?” Wij: “Jazeker, je kan yoga doen of proberen een golf te pakken.” Orapan kiest het laatste.

4 – Grootste fan

Weet je ook wat vertragen is? “Ja hoor, gaan wandelen met mijn omaatje van 81. Ze is mijn grootste fan! Als ik wedstrijden speel in Oostende komt ze steevast kijken. Ze installeert zich op haar kampeerstoel en juicht me toe met een redbull in haar hand. Het is een prachtig beeld.

Overal waar ik ga, zie ik mogelijkheden om skate tricks te doen. Zelfs als ik naar film kijk, zie ik in die film overal mogelijke tricks. Zie je die nieuwe banken op de zeedijk? Ideaal om te grinden.” voegt ze er aan toe.

“Er worden nog weinig nieuwe skate tricks bedacht, maar iedereen heeft wel zijn unieke skatestijl.

Weet je wat nog speciaal is aan mij? Ik herinner me zeer goed geuren. De zee, de jungle, ik herinner mij een geur en haal dan die bewuste plek voor de geest. Ik heb een ongelofelijke geurherinnering van in Chiang Mai. Ik was midden in de jungle en plots stond er een bordje ‘hier moet je heel diep inademen’. Het is onvoorstelbaar hoe zalig dat was. Ik kijk er naar uit om terug te gaan naar die plek, voor de geur alleen al.”

5 – De boodschap doorgeven

“Ik deel graag. Om de drie weken leg ik een nieuw deck op. De gebruikte decks geef ik weg aan jongens of meisjes waarvan ik zie dat hun deck versleten is. Er worden echt toffe meubels gemaakt met oude planken. In de Slam skateshop in Gent is de toonbank gemaakt van oude skateboards van klanten. Het schept een band.

Elke skater heeft zijn eigen stijl, dat maakt de sport voor mij zo uniek. Je kan er je authenticiteit in kwijt. Door die sport heb ik leren doorgaan, mijn grenzen verleggen.”

“Er zijn zoveel manieren om alles te bereiken. Die boodschap wil ik doorgeven!”

• Datum interview: 19/07/2021 – 09.30 uur
• Locatie: Mariakerke, Oostende
• Hoogwater , 2 Bft
• Temperatuur: 21° C

• Naam: Orapan Arwen Tongkong
• Woonplaats: Oostende & Bangkok
• Geboren: Nakhon Ratchasima Thailand, 15/02/1998
• Sterrenbeeld: waterman

Achtergrond:

Orapan verhuisde met haar mama en zus op driejarige leeftijd naar België. Sinds een paar jaar pendelt ze tussen Oostende en Bangkok.

Opleiding: patissier

Favoriete skateplek: Drie Gapers, Oostende

De schoonheid van diversiteit, dat is waar SUPstories voor staat. Nu we toch gewoon zijn om over onze stadsgrenzen heen te kijken, trokken we naar Brugge. In het hartje van deze middeleeuwse stad groeide een unieke vrouw op, Sandrine Aspeslagh. Ze verbindt natuur en wetenschap. Haar holistische levensstijl inspireert en ze leert anderen de natuur te begrijpen. 

Waar wil jij graag suppen? Sandrine: “Is Brugge een optie?” Uiteraard, we kunnen het proberen op de reitjes. Zo gezegd zo gedaan. Professioneel zoals we zijn, doen we een aanvraag bij Stad Brugge én bij de Vlaamse Waterweg om héél uitzonderlijk toelating te krijgen om op de reitjes te suppen. Dit is verboden voor gewone stervelingen, maar omdat SUPstories verhalen brengt die van levensbelang zijn, krijgen wij een vergunning!

We treffen Sandrine aan haar ouderlijk huis in de Collaert Mansionstraat. Vier sups worden op het voetpad opgeblazen. Vier? Ja vier, want van deze story werd een reportage gemaakt voor Tendens, het lifstyle programma van Focus-WTV. Met een reporter en een cameraman in ons kielzog doorkruisen we met onze sups onder de arm de straten van Brugge.

1 – ROOTS & DE MIDDELEEUWEN

Wat doet het met je om zo door de straten te lopen waar je opgroeide?

Sandrine: “Het is echt spannend! Dit beeld staat op mijn netvlies gebrand, mijn roots liggen hier. Langs deze weg liep ik naar de lagere school. Als kind zag ik die schoonheid minder. Pas na een citytrip naar Berlijn zag ik de magie van mijn eigen stad. Ik heb de stad nog maar zelden vanop het water gezien. Ik ben benieuwd naar het ander perspectief dat het water zal geven.” 

“Ik vraag mij soms af, hoe was het hier in de Middeleeuwen. Veel van het water, deze straten, de historische gebouwen waren er toen ook al. Ik heb er een romantisch beeld van: meer natuur, geen plastiek en prachtige muziek. Ik nodig jullie uit om kennis te maken met Hildegard van Bingen, de eerste componiste uit de geschiedenis van de klassieke muziek waarvan de naam gekend is.”

“Het verhaal achter de dingen en de mensen,  dat boeit mij. Zaken vanuit een ander perspectief bekijken, in de figuurlijke context dan, dat is voor mij zeer belangrijk. Als oncoloog probeer ik om samen met de mens achter de patiënt een therapie te zoeken. Het helpt enorm als je het verhaal van die mens begrijpt, als je weet wat die persoon drijft.  Ik haal er voldoening uit als het lukt om samen zo’n therapiepad te bewandelen.” 

2 – KWETSBARE ARTS

Sandrine studeerde geneeskunde omdat ze enerzijds graag zorgt voor mensen en anderzijds gefascineerd is door wetenschap en innovatie. Het feit dat je bepaalde ziektes met nieuwe inzichten kan verbeteren, dat is haar drive. 

“Als kind was ik onder andere geboeid door de aidsepidemie in de jaren 80. Aanvankelijk stierven vele mensen, maar in relatief snel tempo werden nieuwe technieken ontwikkeld die de weerbaarheid van de patiënt verbeterden. Toen is het zaadje geplant van mijn huidige job in immunotherapie.”

Na een doctoraat over immunologie, deed ze verder onderzoek in het gerenommeerde Institut Gustave Roussy nabij Parijs. Op dat moment werd nieuwe kankermedicatie ontwikkeld op basis van immuuntherapie. Op dat moment besliste ze om oncoloog te worden.

 “Je immuunsysteem controleert het evenwicht van je lichaam. Er zijn vandaag heel veel dingen die vroeger niet konden. Dat maakt mijn job zo mooi. Aan de andere kant zijn er ook mensen waarvoor je geen anti-kanker therapie kan voorstellen. Dan is het een uitdaging om te zoeken wat we wél kunnen doen voor de patiënt. Wat is belangrijk voor die patiënt? Een kleinzoon nog zien geboren worden, nog eens op reis gaan, geen pijn hebben, … heel vaak komen zo’n zaken terug. Dat luik gaat veel verder dan het wetenschappelijke en is heel erg belangrijk voor mij.”

“Om deze moeilijke gesprekken zo goed mogelijk te doen, probeer ik mij kwetsbaar op te stellen. Ik gebruik dingen uit mijn eigen leefwereld, bijvoorbeeld mijn connectie met de natuur. Ik krijg daar soms heel mooie reacties op. Vaak ben ik getuige van zeer authentieke verhalen van de mens achter de patient. Zo begrijp ik veel beter de leefwereld van de patient.

“Een diagnose overbrengen naar de patiënt is soms een heuse vertaalslag. Het vraagt creativiteit. Je moet je proberen in te leven in je patiënt. Ik leerde het doorheen de jaren en leer dagelijks bij. Zelfkennis is hierbij heel belangrijk. Opleidingen zoals mindfulness en self-compassion hebben me enorm veel bijgebracht.”

3- EEN SLAK IN DE NATUUR

Je volgde ook een opleiding permacultuur, draagt dat onrechtstreeks bij over hoe je met je patiënten omgaat?

“Permacultuur is een methode voor luie tuiniers waarbij systemen gecreëerd worden die zichzelf in stand houden. Door bepaalde planten samen te zetten of bepaalde handelingen, zoals onkruid wieden, net niét te doen, haal je mooiere resultaten waar mens én natuur wel bij varen. Ik leerde op een andere manier naar de natuur kijken en hoe je kan samenwerken met de natuur.”

“Ik integreer permacultuur in mijn levensstijl door bijvoorbeeld dingen met verschillende voordelen te combineren. Ik fiets bijvoorbeeld dagelijks naar mijn werk en kom dan langs Courjette – een CSA-boerderij in Jette – waar ik heerlijke groenten pluk. Dat is mijn moment om tot rust te komen, een sportmoment én een kwaliteitsmoment met mijn dochtertje van 1 jaar. Hoe meer je weet over de natuur, hoe meer respect je ervoor krijgt. Natuur werkt helend, ik zie het als mijn plicht om ervoor te zorgen. Wij zijn de natuur.”

“Ik heb moeite met genetisch gemanipuleerde gewassen die ontwikkeld worden als daarbij pesticiden moeten gebruikt worden zodat enkel dat ene gewas dat resistent is gemaakt aan de pesticiden groeit. Op korte termijn heb je voedsel, maar al op middellange termijn is de bodem van het veld zo dood als een pier. “

“Ik zou graag in de toekomst meer mensen in contact brengen met de natuur. In Noorwegen worden boshutten rond ziekenhuizen gebouwd als time out voor familieleden van zieken. We zouden revalidatie in de natuur moeten aanmoedigen.”

“Ik ben een slak: ik doe alles wat trager, maar laat wel mijn sporen na. De slak is het symbool van één van de principes van  permacultuur waarbij kleine en trage oplossingen vooropgesteld worden om tot een duurzaam resultaat te komen.”

4 – ONDERZOEK & VERBINDING

In oncologie wordt immuuntherapie gegeven waarbij de bijwerkingen ook auto-immuun aandoeningen zijn. Auto-immuun aandoeningen zijn ziekten waarbij je eigen lichaam aangevallen wordt door het immuunsysteem.

“Momenteel focus ik op de bijwerkingen van immuuntherapie. Gezien dit zeldzame bijwerkingen zijn zette ik een samenwerking op over gans België met verschillende specialisten met elk hun discipline. We zijn een team van een tiental oncologen en hebben een veertigtal orgaanspecialisten die ons helpen. “

“In Institut Gustave Roussy in Parijs, nam ik deel aan wetenschappelijke studies met immunotherapie bij patiënten waarbij geen standaard anti-kanker therapie beschikbaar is. We spreken hier vaak van palliatieve patiënten. Palliatief, het is een zwaar woord. Palliare betekent comfort. Het comfort van de patiënt stel ik altijd voorop. Daarom is het een must te weten wat comfort betekent voor de patiënt. Soms kiest de patiënt voor een lichtere behandeling met minder kans om de ziekte tegen te houden maar met zekerheid over comfort.

“Het is niet mijn taak om mensen te overtuigen. Ik zie mezelf eerder als een adviseur, ik vind het heel belangrijk dat de patiënt zich erin vindt, anders werkt het niet. Ik ga nooit iets voorschrijven waar een patiënt niet achter staat. Soms raad ik de patiënt aan om een tweede opinie bij een collega te vragen. Ik probeer vanuit een persoonlijke benadering vertrouwen te krijgen bij de patiënt en zo de meest geschikte behandeling voor de stellen. Het is soms frustrerend als een patiënt je advies niet opvolgt. Maar dan moet je het loslaten. Want de patiënt staat centraal en niet jij als arts.“

5 – OVER DE GRENS

Soms is de remedie erger dan de ziekte. Hoe bereid je je voor op moeilijke gesprekken?

“Ik bereid voor wat ik kan voorbereiden, maar dan zijn er de onverwachte zaken. Ik luister aandachtig en moet daarvoor goed uitgerust zijn. Daarom neem ik in het weekend afstand door: in de natuur zijn, creatief bezig te zijn met textiel, mijn tuin te observeren en te herorganiseren, … Het is voor mij belangrijk om dit ook samen mijn dochter te doen en haar zo te begeleiden tot een weerbare, veerkrachtige en autonome vrouw.”  

“Ecologie is de rode draad in mijn leven: luisteren, kijken, leren en begrijpen. De kracht van de natuur bijsturen om zo tot aanvaardbare oplossingen te komen. Gaat niet altijd over de therapie, maar soms ook over andere zaken, zoals eerst nog eens op reis gaan.”

“Ik denk dat het heel tof zou zijn om met mijn dochter naar Compostella te wandelen. Ik deed de tocht al eens alleen en het was één van mijn meest unieke reizen. Slow travelling, het is misschien een modewoord, maar voor mij is het de perfecte manier van reizen.” 

Wie weet hebben we vandaag  hier op de reitjes een zaadje geplant voor een ecologische shopping route op de sup? We maken alleszins minder lawaai dan de wagens in de stad. Met onze vegan shorts en biokatoen bodys van Mais Oui zijn we trendsetters in een nieuw soort ecologisch toerisme.

• Datum interview: 8/07/2021 – 10.00 uur
• Locatie: Langerei, Brugge
• Temperatuur: 20° C

• Naam: Sandrine Aspeslagh
• Woonplaats: Ganshoren
• Geboren: Brugge, 02/03/1981
• Sterrenbeeld: vis

Achtergrond:
Oncoloog, permacultuur tuinier, moeder
Beluister haar favoriete nummers van vrouwelijk artiesten op Spotify

Met dank aan:
Mais Oui, Shopping Brugge, Stad Brugge, De Vlaamse Waterweg, Focus-WTV

Bekijk hier de reportage van Tendens.

Grenzen verleggen & uit je comfortzone komen, daar gaat het om bij SUPstories. In onze zoektocht naar inspirerende vrouwen kwamen we uit bij Karolien Coussement.  ‘Aloha Spirit’ lezen we op haar Insta profiel. Levensliefde en gastvrijheid staan hierin centraal.

Karolien nodigde ons uit om te komen suppen op de verboden vijver in ‘t Koet, een waterplas van 8 ha in natuurgebied de Groene Delle. Genoeg redenen dus om vanuit Oostende een trip naar Limburg te maken. Deze keer was ook onze story assistant Yami van de partij. Slim gepakt en met de daktent van Rooftoptravel op onze kleine wagen, vertrokken we op avontuur. SUPstories 2.0 zeg maar.

1 – OVER WATER

Haar energieke verwelkoming op een druilerige zaterdagmorgen boezemt ons vertrouwen in. Karolien is geboren in Burkina Faso, groeide op bij haar moeder in Gent en komt regelmatig haar vader in Oostende bezoeken. Haar zus woont in de VS en haar moeder verhuisde van Gent naar de VS, terug naar Ghana. Haar verspreide familie geeft Karolien de kans om veel te reizen. Gastvrijheid staat centraal in haar leven en daar mochten wij van genieten.

“Ik ben open en enthousiast, maar veel mensen staan niet stil bij wie ik werkelijk ben. Ik zoek bewust naar de manier waarop ik de beste versie van mezelf kan zijn. Een gezonde geest in een gezond lichaam zeg maar. Dat inzicht kwam op latere leeftijd,” knipoogt ze.

“Oostende staat voor mij synoniem met feestjes.”  

2 – DANSER

Karolien is veelzijdig en heeft één constante in haar leven: dansen.

Buikdansen, streetdance, breakdance, free dance … als het maar energie geeft. Ze ervaart dans als heling. Free dance, de voorganger van de moderne dans, is een natuurlijke dansstijl waarbij je vertrekt vanuit je gevoel en je energie. Je laat je ziel spreken. 

Karolien: “Voor mij is dans een mentale ervaring: voelen wat je lichaam doet en waar het naartoe wil. Ik film vaak mezelf terwijl ik dans. Als ik nadien de video bekijk, zie ik welke emotie er speelt. Vroeger trok ik een vrolijk beeld op van mezelf. Ik had moeite verdriet te tonen. Ik heb verdriet leren omarmen en kan nu helemaal mezelf zijn. “

Dansen is haar medicijn. Het is de zoektocht om jezelf volledig te omarmen. Wie ben ik? Wat doe ik graag? Dans zit in haar lijf.

Karolien: “Soms heb ik te veel energie en dan dans ik dat er uit. Mijn danstalent heb ik van moeder natuur gekregen. Ik dans niet enkel technisch, maar focus momenteel op free style en free flow. Ik volg mijn lichaam. Het is niet de bedoeling om jezelf te begrijpen.”

“Ik heb Afrikaanse genen, de dankbaarheid voor het leven kreeg ik met de paplepel mee. Die dankbaarheid is mijn vertrekpunt om iets uit te stralen. Deze kracht deel ik met anderen, maar ook met mezelf.”

Dans delen

Karolien: “Ik doe geregeld mee aan ‘ecstatic dance gatherings’. Twee regels: niet praten en geen alcohol. De focus ligt op de ontlading, geen grenzen voelen en je laten gaan. Ik ervaar het als een meditatieve dans waarin je een natuurlijke high krijgt.”   

Wat is de link tussen dansen en water?

Karolien: “Water is een levenselement. Je hebt zacht & hard water. Het kan gestroomlijnd zijn of kabbelend. Maar het neemt je altijd ergens mee naartoe. Met onze energie is dat ook zo.  Dans is de energie door je lichaam laten stromen en zo op- en ontladen.”

“Ik ben een schorpioen, dat is een waterteken in de astrologie.”

Ok, tijd voor een dansmove op de sup. Ze vergeet dat ze op het water staat en toont ons haar favoriete dansbeweging:  the running man.

• 

• 

3 – MOEDER

Nu is Karolien vooral moeder. Haar zoontje Ronin voedt ze grotendeels alleen op. Dit heeft haar rust gebracht en de moed gegeven om ook haar kwetsbare kant bloot te geven.

Terwijl ze haar danstalent uitprobeert op de sup, wacht de kleine Ronin in volle vertrouwen langs de waterkant op zijn mama. Hij roept haar constant vragen toe en Karolien antwoordt geduldig op elke vraag.  

Karolien: “Ik neem Ronin overal mee naartoe. Dan leert hij dat het niet altijd om hem draait.”

“Ik ben thuis bevallen. Dat is voor mij de meest natuurlijke wijze. Leven geven in je vertrouwde omgeving. Je volledig in jezelf laten zakken en dat  ook voelen. Een bevalling hoeft geen pijnlijke of angstaanjagende belevenis te zijn. Ik vind het jammer dat een bevalling vaak wordt afgespiegeld als een traumatiserende ervaring. Het comfort van thuis te zijn in een liefdevolle omgeving, dat zijn de ideale omstandigheden om in alle zachtheid te kunnen bevallen.

“Het leven is magisch, heeft een speciale waarde die ik niet onmiddellijk kan benoemen. Maar het is er wel.”

4 – SPIRITUALITEIT & RITUELEN

Met Ronin erbij op de plank komt het thema opvoeden aan bod.

Karolien: “Ik ben christelijk opgevoed in een omgeving met veel bijgeloof. Daarin staat de kracht van de natuur centraal.”

“Zo heb ik al eens een jungle-vaccin gekregen, ook kambó genaamd. Dat is een natuurlijk medicijn dat onttrokken wordt aan een kikker uit de amazone.  Er wordt een beetje huid weggesneden, het medicijn wordt op de kleine wonde gedaan. Daarna voel je een rush. Medicijn zoekt zijn eigen weg door uw lichaam. Je doet het met een bepaalde intentie. Het is een reinigingsritueel.”

“Ik geloof dat er  iets is dat boven ons staat. Het is een deel van mijn leven. Mentale en fysieke kracht  wordt meer en meer als tandem gezien. Ik ben bewust bezig met die link.”

“Rituelen doen iets met een mens, ze geven je tijd en ruimte om te voelen wat er speelt. Je houdt het niet vol om te moeten presteren zonder te voelen. Dans is mijn ritueel. Het mentale aspect van bewegen wint aan belang in onze maatschappij. Daar ben ik blij om. Als je het ene doet heeft dat invloed op het andere, alles hangt aan elkaar.”

Is het een levensfase? Ze is 33, het jaar van Jezus.

“Toeval? Neen, 33 is een mijlpaal. Dan heb je inzicht en openbaart het leven zich nog meer en …. you can walk on water … voila.”

5 – DOULA

Karolien ontdekte haar mentale kracht op haar 21e, toen ze per toeval moest assisteren tijdens de bevalling van haar zus. Zo kreeg ze interesse om doula te worden. Ze begeleidt vrouwen en partners naar, tijdens en na de bevalling. De term komt uit het Grieks en betekent ‘dienende vrouw’. Een doula creëert een emotioneel veilige omgeving.

Karolien: “Een bevalling is voor velen het belangrijkste moment in je leven. Het idee is om dat terug naar de essentie te brengen.”

“ De medische wereld heeft de zorgen overgenomen, maar de emotionele kant van bevallen is daardoor op de achtergrond gekomen.”

“Ik leer de vrouwen ontspanningsoefeningen aan en houdingen waarin ze volledig tot zichzelf komen. Een doula ziet wat nodig is. Via bijvoorbeeld aromatherapie, specifieke oefeningen of een zwangerschapsmassage begeleid ik de vrouw om in haar kracht te komen. Zo maken ze een mentale klik en is er geen schrik meer om te bevallen.”

Het thema geboorte brengt ons bij sterven terecht . Leven en dood, het is een hele fijne lijn. Ik zie Karolien als iemand die je de energie aanreikt om over te steken. Zo mooi en zo warm mogelijk. Ze heeft een zesde zintuig en voelt de energie van de ander enorm goed aan.

6 – TERUGTREKKEN

Ondertussen zijn we één met de omgeving en begint het te regenen. Een geschenk uit de hemel.

Karolien: “Door naar deze rustige streek te verhuizen, heb ik een hechtere band met de natuur ontwikkeld. Ik had er intrinsiek nood aan en heb mijn rust gevonden. Naast zwemmen, is wandelen met mijn zoontje mijn favoriete bezigheid.”

We praten nog even na in haar idyllisch huisje dat grenst aan een bos. Vlak voor we vertrekken vragen we nog wat op haar to do list staat.

“Ik wil graag met Ronin naar Compostella wandelen. Ik deed het al een keer alleen en wil die ervaring graag delen met mijn zoon.”

• Datum interview: 12/06/2021 – 08.30 u
• Locatie: ‘t Koet, Lummen
• Temperatuur: 18° C

• Naam: Karolien Coussement
• Woonplaats: Lummen
• Geboren: Bobo Dioulasso, 12/11/1987
• Sterrenbeeld: Schorpioen

Achtergrond:
Geboren in Burkina Faso, opgegroeid in Gent.
Client Service Manager bij Teleconverse, danser & doula.
Beluister haar favoriete nummers van vrouwelijke artiesten op Spotify

De kracht van zee, verhalen vertellen en herademen

Het beeld en het verhaal. De natuur en de zee. De zoektocht en de balans. Het zijn maar enkele van de ingrediënten waarmee Laure Martroye (40) en Kim Vlaeminck (37) sinds de zomer van 2020 SUPstories creëren. Vrouwen worden uitgedaagd om met hen de zee op te gaan. De sup is bondgenoot, net als het ruime sop. Daar worden verhalen gedeeld, emoties belicht en zoektochten geduid. Met spierkracht, een brok lef en – indien nodig – een streep humor.

‘I must be a mermaid. I have no fear of depths and a great fear of shallow living’, schreef Anaïs Nin in haar roman ‘The four chambered heart’. Ze benadrukte dat een zeemeermin van dieptes en diepgang houdt. Het is dezelfde passie die de Oostendse Laure en Kim als leidraad gebruiken in hun SUPstories. Ze nemen vrouwen mee om te suppen op zee en hun verhaal te vertellen. Kim fotografeert de SUPstories, Laure interviewt en coacht de deelneemsters waar nodig.

“I must be a mermaid. I have no fear of depths and a great fear of shallow living.”

Om zelf aan den lijve te ondervinden wat zo’n supsessie en een diepgaand gesprek met je doen, besloten de dames achter SUPstories voor één keer het roer om te gooien. Ze lieten zichzelf interviewen en fotograferen en namen de plaats van de deelneemster in.

Lieve De Becker engageerde zich om het verhaal vast te leggen met de camera, Benedikte Van Eeghem peilde naar de drijfveren vanop de sup en tijdens een nagesprek. Het werd een belevenis van vier gedreven vrouwen, deels binnen en buiten hun comfortzone. Voorbij de golven en de branding kwamen – naast een bijzonder nieuwsgierige zeehond – intense en inspirerende getuigenissen boven drijven.

“We nemen andere vrouwen mee in ons eigen verhaal.”

Kim: ‘Het idee achter SUPstories is spontaan gegroeid. Laure en ik zijn al lang bevriend en wonen allebei in Oostende. Op een zomerdag heeft Laure me geïntroduceerd in het suppen. Ze nam me mee op zee, het was warm en er waren amper golven. Het bleek een ideaal moment om kennis te maken met de sup en om de techniek onder de knie te krijgen. Je moet immers het evenwicht bewaren terwijl je rechtopstaand peddelt op je supboard. We deden het een paar keer samen en vrij snel wisten we dat we andere vrouwen wilden meenemen in ons eigen verhaal.’

Dat verhaal heet nu officieel SUPstories. In ieder traject wordt een deelnemer uitgenodigd om met Laure en Kim het ruime sop te verkennen, voorbij de golven en de branding. SUP betekent dus niet alleen ‘Stand Up Paddle’, maar ook ‘Souls United in Passion’. Raakvlakken komen tijdens het suppen bloot te liggen, net als getuigenissen over beweging, stilstand en de band met de natuur.

Laure: ‘Voor SUPstories baseer ik me op een fiche die ik aan de deelnemende ‘zeemeermin’ voorleg. Daarop staan vooral kernvragen. Hoe omschrijf je jezelf? Hoe houd je balans in je leven? Hoe connecteer je met de natuur? Hoe beweeg en vertraag je? Tot slot hebben we het even over de comfortzone en wat mensen doen om erbuiten te treden. Die gesprekken leveren gevarieerde antwoorden op, waarmee we het verhaal schrijven. Kim brengt het met de camera in beeld en de deelnemer mag zes favoriete nummers van vrouwelijke artiesten bezorgen. Die droppen we in een Spotify-lijst voor volgers en liefhebbers.’

“SUPstories op sociale media is krachtiger dan het zoveelste snapshot van je ontbijt.”

Laure: ‘Dat digitale luik van SUPstories is een boeiend gegeven en een brok zelfeducatie, ik werk in de marketingsector en leer hier ontzettend veel uit: hoe je samenwerkt met anderen en een digitale flow aan het geheel koppelt. Maar Kim en ik willen tegelijk dat mensen ‘aan de andere kant van de lijn’ meegenieten. We delen de SUPstories daarom via Instagram en via supstories.be, in de hoop dat ze prikkelen en raken. Zo’n communicatie is veel krachtiger dan het zoveelste snapshot van je ontbijt of de kroost. Het is puur. Doordat we met SUPstories voortdurend nieuwe mensen aan boord nemen, breidt het verhaal op een spontane manier uit.’

Het sleutelwoord binnen SUPstories is vertrouwen. Door dat vertrouwen geven deelnemers zichzelf aan Kim en Laure bloot en kunnen ze – als ze al angst hebben om te suppen – die stap voor stap proberen te overwinnen.

Kim: ‘Toen we met SUPstories startten, wisten we dat elke deelnemer een persoonlijke getuigenis zou brengen. Net dat maakt de sessies interessant. Iedereen is – bewust of onbewust – op zoek naar zingeving en balans in dit leven. We doen daar niet wollig over maar kaarten het aan. Naar mijn gevoel is de zoektocht trouwens het meest heftig bij dertigers, veertigers. Er komt veel op hen af. Ik vind het fijn om te ontdekken hoe iedereen dat individueel managet, drempels overwint, verder gaat.’

Laure: ‘Naast de pakkende verhalen haal ik tijdens SUPstories voldoening uit deelnemers vooruit stuwen. Hen overtuigen om mee te doen en de schrik op het water desnoods te overwinnen. Dat ze een grens durven verleggen, is voor mij belangrijk. Het is een filosofie die ik ook in de opvoeding van mijn kinderen hanteer. ‘Proberen is leren’, zegt mijn dochter soms met een knipoog. Je kunt inderdaad leren door te proberen en dat staat los van je leeftijd. We merken in elk geval dat, wanneer we over SUPstories praten, mensen spontaan namen aanreiken. ‘Die of die zal dat willen proberen’, zeggen ze dan. We nemen de tips in dank aan en zijn altijd blij om nieuwe gezichten te ontmoeten.’

“Je wordt al suppend tot stilstand gedwongen.”

Voldoening krijgen de zeemeerminnen van SUPstories zonder uitzondering door te vertoeven voorbij de branding, op volle zee. In het beste geval is een nieuwsgierige zeehond een bondgenoot, verder heersen alleen de natuur, de rust en de ruimte.

Kim: ‘Het treft me op gewone dagen geregeld hoe moeilijk ik tot rust kom. Dat ligt voor een stuk aan mijn karakter. Ik moet mezelf verplichten om op de rem te gaan staan en in volle zee gebeurt dat bijna automatisch. Je wordt al suppend tot stilstand gedwongen, maar nét niet helemaal. Je bent nog steeds bezig, moet peddelen en die supboard in balans houden. Die handeling is een rustgevende constante, bij een uitgestrekte horizon. Waar mediteren en aan niks denken bij mij gewoon niet werkt, doet suppen dat wel. Het is naar mijn gevoel de ideale manier om dingen even los te laten.’

Laure: ‘SUPstories beschouw ik als een investering in geestelijk welzijn. Dat is best belangrijk. Ik ben gedreven van nature, kan in een adrenalinerush zitten of in een negatieve spiraal. Het een gaat soms snel in het ander over. De sector waarin ik werk, vereist in zekere zin ook die professionele flexibiliteit. Ik ben marketing manager van Haven Oostende en volgde in functie van die job een postgraduaat digitale marketing waarin ik me 100% gesmeten heb. Maar geregeld draai ik na zo’n intellectuele ‘boost’ de knop weer om en kies ik voor een adempauze. Dat lukt als je voldoende mentale veerkracht hebt. Die krijg ik door te suppen, te lopen, of zelfs door doodgewoon te niksen af en toe.’

“Met SUPstories kunnen we grenzen verleggen en anderen motiveren om het ook te proberen.”

Kim en Laure beschouwen zichzelf als complementair binnen SUPstories. Ze zijn bij elke sessie perfect op elkaar afgestemd. Laure noemt zichzelf met een kwinkslag operational manager, Kim is de poëet met de lens in de aanslag. Ze maakt geen voorgekauwde kiekjes, maar vereeuwigt momentopnames. Zo komt de gedeelde passie voor het suppen tot uiting.  

Kim: ‘Laure neemt het operationele luik in handen, ik focus met de camera op emoties die opborrelen. Daarvoor kan ik op een stevige brok ervaring terugvallen. Ik doceer fotografie voor volwassenen aan CVO Scala en werk al twaalf jaar als freelancefotograaf. Portretten, concertfotografie en creatieve projecten dragen mijn voorkeur weg.

Voor dat creatieve werk zoek ik vaak naar vrouwelijke modellen. Ik fotografeer hen op een intuïtieve manier, in overleg. Zo leggen we momenten vast waarop vrouwelijkheid, authenticiteit en de kracht van kwetsbaarheid tot uiting komen. SUPstories ligt in het verlengde van die aanpak.

Door het fotowerk sta ik tijdens de sessies deels aan de zijlijn en mis ik soms stukken van het interview, maar toch kan in beeld brengen hoe elke deelneemster tot grootse dingen in staat is. Sterkte zit vaak in heel kleine dingen zitten, zoals toen de jonge en dynamische Magnolia letterlijk watervrees overwon tijdens haar deelname. Dat vergeet ik nooit.’

Laure: ‘Kim en ik delen de drive om verhalen te vertellen en dingen te doen. We wonen in elkaars buurt, we zijn beiden moeders en begrijpen elkaar. Als individu kunnen we met SUPstories letterlijk grenzen verleggen en anderen motiveren om het ook te proberen.’

Kim: ‘Het voordeel is dat suppen wat laagdrempeliger is dan surfen, je kunt het ook doen op binnenwater. Daar hebben golven minder impact. Die toegankelijkheid maakt dat mensen wel geneigd zijn om het eens uit te proberen. Zo halen we nieuwe mensen aan boord voor onze SUPstories.’

“SUPstories is geen commercieel format. We zoeken authenticiteit.”

Potentiële deelnemers voor SUPstories selecteren Kim en Laure door mond-aan-mondreclame, sociale media en spontane aanmeldingen. De enige voorwaarde is dat het vrouwen zijn en dat ze zin hebben om zich te wagen aan het avontuur op het water.

Laure: ‘Er is keuze genoeg, veel vrouwen geven aan dat ze aan SUPstories willen deelnemen. Toch merken we dat het niet evident is om diversiteit te garaneren en dat willen we echt doen. Op basis van de eerste stories lijkt het soms alsof we vooral yoga-beoefenaars zoeken, of mensen die vertrouwd zijn met suppen. Dat is heus niet zo, we willen gewoon een brede mix van vrouwen bereiken. SUPstories is geen commercieel format of exclusief domein van BV’s. We zoeken authenticiteit. Deelnemers beleven hun moment, vertellen hun verhaal en delen hun passie zonder dat er ‘direct return’ aan vasthangt.’

Kim: ‘Het feit dat we voorlopig alleen met vrouwen in zee gaan, betekent niet dat we nooit SUPstories met een man zullen maken. We hebben dit als startformat gekozen, omdat we ergens een lijn moesten trekken en het belangrijk vinden dat vrouwen hun verhalen met de wereld kunnen delen. Het gekke is dat ze vaak beweren dat ze ‘niks te vertellen hebben’, tot blijkt dat ze bijzonder veerkrachtig in het leven staan, meer dan ze zelf vermoeden. Daarin schuilt de echte schoonheid van SUPstories.’

“Op een mooie manier afronden: dat willen we met SUPstories doen.”

SUPstories schoot in de zomer van 2020 uit de startblokken. Maaksters Kim en Laure beschouwen het als een mijlpaal en inspiratiebron, geboetseerd door twee vriendinnen die op dezelfde dag jarig zijn. Maar samen jarig betekent (net) niet even oud. En wat die ‘ouderdom’ betreft: ook daarover hebben de Oostendse zeemeerminnen een uitgesproken mening.

Laure: ‘Ik ben 40, maar of ik mezelf een midlifer vind? Goh… ik verwijs graag naar een anekdote uit mijn jeugd. Mijn moeder luisterde vaak naar ‘The ballad of Lucy Jordan’ van Marianne Faithfull. Ze moet zelf ongeveer 37 geweest zijn op dat moment en dat kwam bij mij wel binnen. Ik besefte dat mijn moeder het niet beleefde, zoals Faithfull over Lucy Jordan zong: ‘she rode along through Paris in a sports car’. Dat bood een soort inzicht. En kijk, voor je ’t weet ben je zelf de 37 voorbij en rij je ook niet in die sportwagen door Parijs. Je staat op de sup. Da’s stukken milieuvriendelijker.’

Kim: ‘Eén ding is zeker: we blijven geen SUPstories maken tot in de eeuwigheid, dat zijn we al overeengekomen. Het belangrijkste is dat we een brede waaier aan verhalen sprokkelen en die in een mooie vorm met de wereld delen, zonder in herhaling te vallen. Het moet bovenal inspirerend blijven. Ik kijk ook uit naar nieuwe creatieve samenwerkingen die de stories nog verrassender en inspirerend voor anderen kunnen maken. Het traject is in zekere zin eindig, maar we willen er alles uithalen wat erin zit. Voor één keer het roer omgooien en ‘deelnemer’ worden, was alvast een bijzondere ervaring. Ik ben blij en trots dat we het gedaan hebben en houd er een goed gevoel aan over.’

Laure: ‘Op een mooie manier afronden: dat willen we op een dag zeker doen.  Of dat gebeurt met een boek of een expo, daar zijn we nog niet uit. Maar het mag ‘iets’ zijn, met respect voor het vertrekpunt van SUPstories. We pinnen ons niet vast op cijfers, hoogstens op vrouwen uit alle leeftijdscategorieën en verschillende sociale klassen. Ook vijftigers, zestigers, zeventigers en tachtigers die er zin in hebben, zullen we de komende tijd graag op zee verwelkomen om hun unieke verhaal met ons te delen. We hebben alvast getoond dat we er zelf niet voor terugdeinzen.”

• Datum interview: 4/4/2021 (Paasdag) – 14.00 u
• Locatie: Mariakerke, Oostende
• Temperatuur: 6° C

• Naam: Kim Vlaeminck en Laure Martroye
• Woonplaats: Oostende
• Geboren: Oostende, 23/03/1984 en 23/03/1981
• Sterrenbeeld: Ram

www.kimvlaeminck.com

SUP stories ontmoet de Supwuvn. Supwuvn is een booming supgroep die, zoals de naam het zegt, vrouwen samenbrengt om te suppen. ‘Wuvn’ betekent wijven in het West-Vlaams.

Het is een initiatief van een aantal surfdames uit Oostende, die na het overlijden van een vriend in 2020 merkten dat er een enorme behoefte is aan verstilling en connectie met het water. Trekker van deze sportgroep is Iona Vanborm, een Gantoise die zich sinds 2011 Ostendaise mag noemen.

De club telt ondertussen meer dan 70 vrouwen. Ze spreken af via Whatsapp en treffen elkaar op verschillende waterwegen. Iona heeft het talent om mensen samen te brengen. Ze is een creatieve duizendpoot die telkens op zoek gaat naar nieuwe uitdagingen. Haar credo luidt:

“Alles komt goed!”

• 

• 

Sunsetsup
De foto’s van dit interview zijn genomen op de sunsetsup van 26 februari 2021, een avondsessie bij volle maan. Iona slaagt erin om ondanks de koude een tiental dames op het water te krijgen. Eén van de dames is Patricia Wichman. Iona en Patricia belichten suppen vanuit een ander standpunt. Wij luisteren graag naar beide benaderingen.

Over Iona
Iona is moeder van Billie (4 jaar) en muze van haar echtgenoot Nicolas die als zelfstandig interieurontwerper knappe projecten op poten zet onder de naam Bravosix. Als gezin delen ze de passie voor het buitenleven.

Iona, wat verklaart volgens jou de populariteit van het suppen?

Iona: “Ik hou van verandering en deel die verandering graag met andere mensen. Waar een wil is, is een weg. Als je met deze ingesteldheid start met suppen zal je na een uur al het effect ervan ervaren. Je kan het beschouwen als een work-out. Omdat je goed op je evenwicht moet letten, train je onbewust je buik-, schouder- en beenspieren.

Daarnaast is suppen ook een zalige manier om te ontspannen en je hoofd leeg te maken. Suppen brengt rust. Doordat iedereen zowel de work-out als het zen-moment ervaart, wordt de groepsband sterker. Ook de gesprekken tijdens en na een supsessie scheppen verbondenheid.”

“Dingen veranderen, daar zit voor mij de balans in het leven.”

• 

Suppen is samenwerken

Iona: “Verandering brengen doe je niet alleen. Daarom staat Supwuvn open voor samenwerkingen. We hebben al mooie zaken gerealiseerd met Pilates aan zee, Sup je vrij, Trooper, Inside – Outside en Fanatic.

“Genieten van de kracht van de natuur staat centraal in ons verhaal.”

• 

• 

SUP als therapie

We ontmoeten Patricia Wichman (°07/08/1973) in de branding. Patricia runt Sup je vrij. Je kan er terecht voor sup-initiatielessen én individuele supcoaching.

In de supcoachings neemt ze je mee op het water en samen met haar ervaar je aan de lijve wat een situatie met je doet en hoe je er op een andere wijze kan mee omgaan. Je ervaart je lichaam in balans en de verbinding met jezelf.

Daarnaast is ze haptotherapeut en instructeur energetische meditatie. Ze verkiest deep talk boven small talk. De rode draad doorheen haar leven is het creëren van verbindingen in en tussen mensen.

• 

• 

• 

Patricia, wat doet deze sunsetsup met jou?

Patricia: “Deze supsessie bij volle maan, de sneeuwmaan, geeft ongelofelijk veel energie. De maan wordt gezien als de vrouwelijke kracht aan de hemel, zoals de zon de mannelijke kracht is. Tijdens het suppen kan ik mij terugtrekken, dat is zelfzorg.

Ik gedij op balans en ‘go with the flow’, zowel in mezelf als rondom mij. In mijn praktijk zie ik vaak mensen die leven vanuit hun denken en de verbinding met hun lichaam en zichzelf kwijt zijn geraakt. Uitspraken als ‘ik voel niks’ of ‘ik ben een wandelend hoofd’ hoor ik vaak. Via een combinatie van gesprek, psycho-educatie, belevingsoefeningen en aanraking nodig ik mensen uit tot lichaamsbewustzijn, opdat ze terug thuis kunnen komen bij zichzelf.

Het is fijn om aan te sluiten bij de Supwuvn. Ze maken deel uit van mijn framily. Helemaal verfrist en helder ga ik nadien terug aan het werk. Dat is pure luxe!”

“Zorg goed voor jezelf en vandaaruit voor de wereld om je heen.”

• 

Iona, hoe kan je toetreden tot de Supwuvn?

Iona: “Dat is simpel. Stuur een mail naar info@supwuvn.be en je krijgt toegang tot onze Whatsapp groep. Je hoeft geen sup te bezitten. Sharing is caring. Door de grote vraag naar supplanken heb ik een overeenkomst met Fanatic. Ik bied hun planken te huur aan. Praktische zaken vind je op onze website.

Onze community is heel divers. Allemaal vrouwen die genieten van het water, ideeën uitwisselen of gewoon eens hun hart luchten. Je hoeft niet aan zee te wonen om mee te doen. Kom het gewoon eens proberen.”

“Van salonsuppers tot de fanatieke suppers! Iedereen is welkom, zolang we maar op het water zijn!”

• Datum interview: 26/02/2021 – 17.00 u
• Locatie: Surfclub Inside – Outside Oostende
• Temperatuur: 6° C

• Naam: Iona Vanborm – Supwuvn
• Woonplaats: Oostende
• Geboren: Gent, 11/06/1983
• Sterrenbeeld: Tweeling
• www.supwuvn.be

SUP stories ontmoet Magnolia Tsogbé. Tiktok fenomeen, Instagram lover én genomineerd voor de Jamies, de Vlaamse online video awards. Opgegroeid in Oostende. Humor en body positivity zijn haar handelsmerk. Kim en ik waren benieuwd naar de persoon achter deze African beauty.

Plaats van afspraak is de Spuikom. Aangezien het Magnolia’s allereerste plankervaring is, nemen we het zekere voor het onzekere en kiezen we een plek waar de stroming ons niet uit elkaar kan drijven.

“Uitbundig, rechtuit, gepassioneerd, grappig, zorgzaam, empatisch en positief,” zo omschrijft Magnolia zichzelf.

Terwijl Kim en ik alles in gereedheid brengen voor een nieuw SUPavontuur komt Magnolia stijlvol aangelopen. Ze is uitgelaten en heeft er 200% zin in. Haar drang om nieuwe dingen te ondernemen overspoelt ons met positieve energie. De ideale omstandigheden om op deze mooie winterdag een nieuwe SUPstory te maken.

Zolang we aan wal zijn verloopt alles vlot. Eerst wordt nog een Tiktok filmpje gemaakt en moeten de surfschoenen aan. Echt alles wat ze doet is grappig. Een extraverte vrouw die het voortouw neemt in alles wat rondom haar gebeurt.  Met een lichte buikpijn van het lachen, gaan we het water op.

Eenmaal de eerste voet het vasteland loslaat, slaat de paniek toe. Humor is haar toverformule om de schrik te verdrijven. Haar gezicht spreekt boekdelen.

Tijd om te focussen op de ademhaling, op de buikspieren, op het evenwicht. Langzaamaan brengt het water rust bij Magnolia. Het is mooi om te zien hoe snel zij zich aanpast. Opeens zijn er zelfs stille momenten. Of over hoe een gezonde dosis zelfreflectie je grenzen verlegt.

“Grow through what you go through and love yourself first.”

• 

• 

• 

• 

“Jezelf graag zien is essentieel om de beste versie van jezelf te kunnen zijn. Het is soms een lang proces om jezelf te vinden als persoon, om te weten waar je voor staat. Voor mij is het de sleutel om geluk te ervaren.”

Hoe houd je balans in je leven?

Oooh ik kan zo moeilijk neen zeggen. Doordat ik veel energie heb, vinden mensen het soms vanzelfsprekend dat ik altijd voor anderen klaar sta. Ik ben van nature zeer behulpzaam en ben ook trots op deze eigenschap.

Maar om dit talent ten volle te benutten moet ik mijn grens bewaken. Soms neem ik te veel hooi op mijn vork en dat brengt niemand iets bij. Ik kweek nu een gezonde dosis egoïsme om het evenwicht tussen mezelf en de andere te houden.

Ik zorg bijvoorbeeld voor mijn broer die in 2019 een auto-ongeluk had. Ik ben blij dat ik dit voor hem kan doen. Zijn revalidatie is deels mijn project. Het doet deugd om te beseffen dat hij dankzij mijn positieve energie vorderingen maakt. Evident is het niet. Je moet een bepaalde afstand kunnen bewaren.

“Het is moeilijk om ‘maar een beetje voor iemand te zorgen’.”

• 

• 

Hoe houd je connectie met de natuur?

Hier – de Spuikom – is mijn vertrouwde omgeving. Ik loop twee tot drie keer per week mijn kilometers rond de ‘pit’. Maar ik blijf liever aan de kant. Ik heb geen band met het water.

Wandelen en lopen zijn wel mijn ding. In 12 weken tijd heeft mijn coach mij klaargestoomd om de 20 km van Brussel te lopen. Pittig. Maar ik deed het zo graag dat ik ondertussen verslingerd ben aan buiten lopen. Intussen is mijn record 25 km (The Great Breweries). Ik word graag uitgedaagd en presteer beter als ik onder druk sta. Een sportieve uitdaging is dus dubbel winst voor mij.

“Het klinkt cliché, maar ik geniet enorm van lange wandelingen. Bij voorkeur waar veel groen is. Of langs het water is ook ok, maar erin hoeft niet voor mij.”

• 

• 

Hoe beweeg en vertraag je?

Sinds drie jaar heb ik de ideale uitlaatklep gevonden: sporten. Ik zie er misschien niet zo sportief uit, maar je zal versteld staan van mijn prestaties. Hier komt mijn portie ‘self love’ goed van pas. Met een beetje wilskracht, liefde voor jezelf en de juiste begeleiding kom je echt heel ver.

Sporten is permanente zorg voor jezelf. Ik werk samen met Bruno Verbeke, mijn personal trainer. Hij leerde mij hoe ik op de beste manier met mijn lichaam omga. Je kan mijn activiteiten volgen op Insta onder mijn alter ego Curfit. Lopen, fitnessen, krachtoefeningen, het is mijn houvast. Maar ik moet toegeven dat het in dit Corona jaar een uitdaging is om consequent te blijven sporten.

Ik heb heel vroeg leren accepteren dat ik zwaar gebouwd ben. Humor is altijd mijn redmiddel geweest als ik opmerkingen kreeg over mijn uiterlijk. Een beetje zelfkritiek is gezond. Ik ben behoorlijk schaamteloos. Dankzij deze kracht was de stap naar een sportieve levensstijl snel gemaakt. Mijn visie op mijn lichaam is positief geëvolueerd. Nu ik zeer bewust bezig ben met voeding en bewegen, trek ik mij nóg minder aan van negatieve commentaren van anderen.  

Verder is het niet evident voor mij om het bewust rustig aan te doen. Ik kijk bijvoorbeeld zelden tv, maar als ik een serie ontdek die me ligt, dan bingewatch ik tot de serie uit is. Oeps.

Ik heb al geleerd om elke morgen even te mediteren. Toch een rustmoment dat ik probeer mee te nemen doorheen de dag.

“Sexy is a mindset, not a waist size!”

• 

• 

• 

Hoe kom je uit je comfortzone?

Door dingen te doen zoals vandaag. Amaai, op het water gaan was echt beangstigend. Het gaat in tegen mijn natuur. Maar ik wil ontdekken waartoe ik in staat ben en geniet van innerlijke groei. Mijn coach zal super trots zijn op mij.

“Ik ben daar weer met m’n selflove, maar jezelf graag zien, dat is ook vertrouwen hebben in jezelf, jezelf eens uitdagen en toelaten dat je faalt.”

• 

• 

• Datum interview: 13/12/2020 – 10.00 u
• Locatie: Spuikom Oostende
• Temperatuur: 6° C

• Naam: Magnolia Tsogbé
• Woonplaats: Oostende
• Geboren: Togo, 10/08/1992
• Sterrenbeeld: Leeuw

Achtergrond:
Opgegroeid in Oostende vanaf haar zes jaar.
Studies: Bachelor Business Eventmanagement (afgewerkt) + Bachelor Marketingcommunicatie (bezig)
Jobs: B2B Sales & Event manager bij Kursaal Oostende + Flexi-job in Eethuis Passe Vite + Zelfstandig Digital Marketing Consultant + Co-organisator van Higher Self Events i.s.m. Carmen Julia Hernandez

Sup stories ontmoet Goedele De Jonghe alias goodie_dj, of anders gezegd: Goed Jong.

What’s in a name? Bij deze dame weerspiegelt haar naam 100% wie ze is. Wie Goedele ontmoet voelt onmiddellijk haar positieve energie.

Haar parcours begon als redder aan zee, na haar studie lichamelijke opvoeding gaf ze les op verschillende lagere scholen en wisselde dat af met reizen, vééél reizen. Maar Goedele gaat niet zomaar op reis, ze dompelt zich onder in de cultuur en vertaalt haar opgedane kennis naar zorg voor anderen.

Zo verdiepte ze zich in India en Thailand in massagetherapie. Daarna ging ze een jaar in Congo als vrijwilliger werken voor Broederlijk Delen en daarna als vroedvrouw in Senegal, Gambia en Ethiopië. Wist je dat er een zevental ‘baby Goody’s’ rondlopen? De kindjes werden naar haar genoemd omdat Goedele assisteerde tijdens de geboorte. Respect.

En nu?
Twee dagen na ons interview vertrekt Goedele naar Miami om daar op een luxejacht als massagetherapeute te werken. Tussen de massagejobs door bouwt ze vlieguren op om binnenkort als helikopterpilote aan de slag te kunnen.

Euch? Nog iets?
Ja, deze dame heeft een boodschap. Haar credo luidt: “Ga voor je dromen!”

Kortom, een meermin naar ons hart die je helemaal oplaadt.

“You don’t need to see the whole staircase, just take the first step.”

• 

• 

• 

• 

Hoe houd je balans in je leven?

Balans is vooral het leven niet vol plannen. Het klinkt cliché, maar het werkt bevrijdend. Vroeger zat mijn agenda altijd propvol. In Congo kon ik niet anders dan deze gewoonte afleren.

Spontane contacten die niet te ver op voorhand gepland zijn ervaar ik veel intenser. Ik kan beter focussen op wat ik doe, ik hoor wat er gezegd wordt en voel aan wat er speelt. Ik ben heel bewust bezig met wat ik echt wil, wie ik wil zijn als mens op elk levensaspect. Ik maak dan ook regelmatig de balans op aan de hand van mijn levenswiel. Het is een handige visualisatietechniek die je doet stilstaan bij de essentie.

Ja, ik weet dat dit zweverig klinkt en dat veel mensen denken: ‘Daar heb ik geen tijd voor’. Ik heb geen gezinsleven en ik kan me dus focussen op mezelf. Als je kinderen krijgt, sta je ten dienste van dat nieuw leven en is er uiteraard veel minder tijd voor jezelf.

Maar ik ben ervan overtuigd, dat net mensen met een druk leven, baat hebben bij het bewust inbouwen van rustmomenten. Uiteindelijk is het ook belangrijk om rust en zelfreflectie mee te geven aan je kinderen. En kinderen doen nog het meest wat je zelf doet, minder wat je hen zegt …

Ik daag graag lezers van SUP stories uit om hun ‘tekening’ te maken. Het is leuke en spontane techniek die je op weg helpt om je doelen te bepalen én te verwezenlijken. De comédienne Patti Dobrowolski toont je in deze TED Talk in 10 minuten hoe je hiermee begint.

Veel succes alvast, want het is toch wel wat uit je comfortzone komen.

Hoe houd je connectie met de natuur?

Surfen, suppen, wandelen aan zee met mijn Sint-Bernard zorgen dat ik in het moment leef. Een zonsopgang of zonsondergang, gelijk waar ter wereld maar bij voorkeur aan zee, brengen me tot rust én laden me op.

Ik groeide op in Wenduine. Als kind zat ik op weg naar school in de graskant de vogels te tellen. Ik was lid van WWF en verzamelde van alles wat ik in de natuur kon vinden. Het is blijkbaar iets waar ik intrinsiek nood aan heb.

Met mijn diploma van helikopterpiloot wil ik graag aan de slag om anti-stroperij vluchten te doen boven natuurgebieden. Of vliegen voor opnames van natuurdocumentaires.

“Het lijkt ver weg, maar ik heb al een aantal stappen gezet en de droom komt steeds dichterbij.”

• 

• 

• 

Hoe beweeg en vertraag je?

Bewegen en vertragen zijn beide even belangrijk voor mij. Bij voorkeur doe ik alles zo dicht mogelijk bij de natuur.

Mijn fysieke uitlaatklep is lopen aan het strand, zwemmen, surfen of suppen in zee. In alles wat ik doe is de zee dicht in buurt. Een avondje goed dansen doet ook wonderen trouwens.

Om deze fysieke energie te valideren, neem ik tijd om mijn geest te verrijken. Dit doe ik met Reiki en meditatie. Reiki is een Oosterse massagetechniek waarbij er een energieoverdracht is van de therapeut naar de patiënt. Ik bied mobiele Juamassages aan.

In 2019 had ik mijn massage pop-up “OostZende” voor coaching en massage. Ik wil dit in de toekomst uitbouwen tot een energetisch zelfzorgcentrum waar: yoga, meditatie, massage, accupunctuur, vroedvrouwkunde en osteopathie aangeboden worden.

In juni 2021 neem ik, als Covid19 het toelaat, deel aan het wereldkampioenschap massage in Kopenhagen.

Ik val in herhaling, maar je dromen najagen is echt haalbaar. Teken je droom uit, definieer de stappen die nodig zijn om je droom te realiseren en begin eraan, stap voor stap. Het pad is uiteindelijk belangrijker dan het doel.

Wie hier interesse in heeft kan ik aanraden om af en toe een ‘motivational’ talk te beluisteren. Mijn favorieten zijn: Joe Dispenza ; Lewis Howes en Marissa Peers.

“Wie zoekt die vindt, maar niet noodzakelijk wat je zocht.”

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hoe kom je uit je comfortzone?

Ik heb de nood om constant bij te leren en mij te verdiepen in nieuwe materie: nieuwe opleidingen, nieuwe mensen ontmoeten, op verschillende plekken in de wereld werken, …

Als mijn idee te spannend lijkt probeer ik het te analyseren. Ik weeg de emotie af ten opzichte van de realiteit. Wat aanvankelijk een enorme berg lijkt, is soms zo eenvoudig eenmaal je het gedaan hebt.

Het mooiste voorbeeld hiervan is mijn helikopterdiploma. Toen ik 2000 voor de eerste keer ‘mijn tekening’ maakte, stond de helikopter nog klein getekend in een hoekje bovenaan, zonder propeller. Naarmate de jaren vorderden en mijn tekeningen evolueerden, nam de helikopter steeds meer plaats in beslag.

Ik zocht uit wat voor mij de meest haalbare én betaalbare manier was om dat diploma te behalen. Dat bleek in Durban (Zuid-Afrika) te zijn. Na twee jaar kan ik zelfstandig vliegen en nu bouw ik vlieguren op om commerciële vluchten te kunnen maken. Wordt vervolgd ….

Maar soms denk ik: “Waarom doe ik dat toch?”

• Datum interview: 25/10/2020 – 13.00 u
• Locatie: Vaartdijk-Zuid, vaart Oostende – Brugge
• Temperatuur: 12° C
• 3 Bft ZW

• Naam: Goedele De Jonghe
• Woonplaats: Oostende
• Geboren: Oostende, 16/05/1983
• Sterrenbeeld: Stier

Achtergrond:
Studies: Lichamelijke opvoeding, massagetherapie, helikopterbrevet
Opgegroeid in Wenduine, redder aan zee
Professioneel dromenverwezenlijkaar

SUP stories ontmoet Annelies Wynants. Een analytische en op het eerste zicht koelbloedige dame uit het hartje van de Westhoek. Ze groeide op tussen hoppevelden in een ondernemende, maar vooral creatieve familie.

Annelies en haar gevolg kwamen speciaal uit Poperinge om dit interview te geven. Haar kersverse echtgenoot, hun hond en de puppy werden op pad gestuurd in Oostende terwijl Annelies zich onmiddellijk in gereedheid bracht om uit haar comfortzone te treden.

Annelies intrigeert me. Haar rust en bescheidenheid maken haar charismatisch. Ik ken haar sinds haar 12^e. Ze is de dochter van mijn eerste werkgever, Dirk Wynants. Annelies blijft meestal wat op de achtergrond, maar haar impact is groot. Ze wikt haar woorden en praat stil. Maar wat ze zegt, komt van diep. Het gesprek voelt van de eerste minuut goed aan. Er is een wederzijds vertrouwen en we zijn klaar voor een nieuw avontuur.

Haar zalige woordenschat wekt bij mij fijne herinneringen op aan mijn gouden jaren bij Extremis in Gijverinkhove. Kortom een meermin naar ons hart die zich niet laat afschrikken van een stevige tegenwind.

Hoe houd je balans in je leven?

Wat me telkens verbaast, is dat ik bij de meeste mensen overkom als een rustig persoon, terwijl ik regelmatig vanbinnen in brand sta. Ja, zelfs mijn schoonmoeder zegt dat. Blijkbaar kan ik mijn onrust goed verbergen.

Omgekeerd geldt het ook. Als ik bijvoorbeeld heel uitbundig ben op de dansvloer, voel ik mij vanbinnen heel rustig en ontspannen. Misschien is dit wel mijn balans. Ze helt afwisselend over van links naar rechts.

Ik heb al van kleins af aan de drang om te timmeren aan een eigen project. Ik stel telkens nieuwe doelen voor mezelf. Bizar is, dat als ik een doel bereikt heb, ik niet perse gelukkig ben. In tegendeel, ik val dan in een emotioneel gat, want het doel is weg. Blijkbaar is voor mij de weg belangrijker dan de bestemming. Ik heb daaruit geleerd dat een rotdag niet erg is. Dat hoort bij het traject, het mag.

‘Je onzekerheid aanvaarden en er leren mee omgaan, daar zit volgens mij de meerwaarde voor jezelf.’

Hoe houd je connectie met de natuur?

Ik ben trots op mijn roots. Respect en bewondering voor de eenvoudige dingen uit de natuur, zoals een boeketje veldbloemen uit de ‘geskant’, dat maakt me blij. Ik vind het bizar dat er nog vaak lacherig wordt gereageerd als je opgegroeid bent of leeft op de buiten. Die associatie klopt niet, in tegendeel zelf. Hoe groter je connectie met de natuur, hoe opener je geest en hoe meer ruimte er is voor nieuwe ontwikkelingen. Dat is toch hoe ik het ervaar.

Uiteraard is het leven anders dan in de grootstad. Ik heb met plezier in Gent gestudeerd, genoten van het uitgaansleven en de prikkels van de stad. Het internationaal leven en mijn wereldvisie kreeg ik mee van thuis. De ruimte rondom je geeft je letterlijk en figuurlijk de mogelijkheid om iets te creëren.

Buiten zijn met de hond, de paarden, niets geeft mij een vrijer gevoel. De connectie met dieren is er altijd al geweest. Ik rijd al jaren met hetzelfde paard, Ilya. Vroeger vaak alleen, maar nu kan het niet meer. Sinds Ilya moeder werd en haar veulen niet meer bij haar is, wil ze soms op onverwachte momenten naar huis. Dan is ze niet te stoppen.

“Een paard leert jou kennen en omgekeerd, je bouwt een vertrouwensrelatie op. Je moet open en oprecht zijn, anders werkt het niet. Dit neem ik mee in mijn relaties met mensen.”

Hoe beweeg en vertraag je?

Elke morgen ga ik 20 minuten wandelen met onze hond Rae. Dat is vertragen. Je leeft mee met de seizoenen en leert dankbaar zijn voor de natuur. Dagelijks verandering zien, dat inspireert. De buitenlucht is een noodzaak geworden. Ik word zelf niet meer wakker als ik geen frisse lucht binnen krijg.

Versnellen doe ik op mijn crosstrainer. Ook dagelijks 20 minuten. Het is een moment waarop ik alles de vrije loop laat gaan. Ik zing uit volle borst mee met liedjes waarvan ik de tekst niet ken. Dit soms ter frustratie van de mensen die op dat ogenblik in de buurt zijn. Ik heb geen grote muziekkennis, ken titels noch artiesten, laat staan de teksten. Maar als het ritme goed zit, ben ik vertrokken en laat ik mij meeslepen. Zalig zonder gêne.

‘Buitenlucht, dat is voldoende voor mij.’

Hoe kom je uit je comfortzone?

Goh, dit interview in deze setting is 200% buiten mijn comfortzone. Toen jullie me uitnodigden via Instagram, had ik onmiddellijk getypt dat ik het niet zou doen, want tja, wat heb ik nu te vertellen? Gelukkig heb ik mij bedacht. Eigenlijk geniet ik ervan om eens uit de schaduw te treden. Het geeft me inspiratie om iets uit te bouwen voor mezelf.  

Deze supsessie, met deze hevige wind is een beproeving, maar smaakt naar meer. Af en toe ga ik zwemmen met mijn paard. Dan gaan we in De Panne in zee. Als je diep genoeg gaat, begint je paard te zwemmen vanuit een natuurlijke reflex. Dan kan je je laten meedrijven en je vasthouden aan de manen. Het is een unieke ervaring waarbij de connectie met het dier en het water de bovenhand neemt. Puur genieten, maar beter niet loslaten.

Daarbij komt dat ik op elke nieuwe plek uit mijn comfortzone kom, want ik kan mij helemaal niet oriënteren. Gelukkig houdt deze eigenschap me niet tegen om nieuwe oorden te ontdekken.

En het klopt, als we 50 meter verder uit het water komen, weet Annelies al niet meer waar we zijn. Gelukkig zijn er aan de waterlijn maar twee richtingen die je kan uitgaan. Wij kiezen de richting van de beachbar …

• Datum interview: 13/09/2020 – 11.30 u
• Locatie: Mariakerke, Oostende
• Waterstand: hoogwater om 10.30 u
• Strandwater: 19° C
• 3 – 4 Bft ZW

• Naam: Annelies Wynants
• Woonplaats: Proven
• Geboren: Poperinge, 24/03/1992
• Sterrenbeeld: Ram

Achtergrond:
Studies: Handelsingenieur Ugent, Postgraduaat Trendwatching
Supply chain manager bij Extremis
Eeuwige creator van nieuwe projecten
Getrouwd in volle Corona periode op 5/09/2020

SUP stories ontmoet Sofia Ati Allah. Een ziel met een passie voor haar job, haar buurt en haar nest. Ze groeide op in thuishaven Oostende en verruimde daarna haar speelveld naar Gent en Brussel.

Haar uitdaging? De combinatie van een ambitieus professioneel leven met de opvoeding van twee energieke jongens Moses (8 jaar) en Titus (3 jaar). Sofia smijt zich volledig in de verschillende rollen die ze opneemt.

Toen we haar vroegen of ze zich wou bloot geven op de sup zei ze volmondig ja. Ze had namelijk al gesupt, één keer … , zonder nat te worden zelfs … , op de binnenwateren in Gent. Maar deze keer was buiten de volle maan en de 3 Bft gerekend. Het gaf ons gesprek een dynamische touch.

Kortom een meermin naar ons hart die heel mooi aanspoelt.

“What you see is what it is. Hoe ouder ik word, hoe meer ik mezelf kan zijn. Ik heb geen tijd noch zin om een rolletje te spelen. Het leven is al veel te kort.”

Hoe houd je balans in je leven?

Ik leef aan een snel tempo. Ik zie overal opportuniteiten en laad op van nieuwe projecten. Door alle opties open te houden ga ik nooit in default modus. Maar alles wat ik doe, stel ik kritisch in vraag. Voel ik me moe? Hoe komt dit? Waar ben ik mijn energie verloren? Als het niet gaat, kan ik altijd van koers veranderen. Dat geeft mij een gerust gevoel.

Ik heb een economische achtergrond. De laatste jaren ben ik geëvolueerd naar functies waarin ik mensen kan verbinden. Enerzijds ben ik zakelijk en down to earth, anderzijds ben ik sociaal geëngageerd en laat ik de cijfers los. Dat is ook balans.

Ik ben bijvoorbeeld al zes jaar vrijwillig burenbemiddelaar. Het brengt je uit je vertrouwde omgeving. Je ziet een andere realiteit en deze wekt empathie op. Na zo’n bemiddeling besef ik telkens dat elk verhaal twee kanten heeft. Er is niet één waarheid, want iedereen beleeft deze op een andere manier.

Hoe houd je connectie met de natuur?

Ik ben een kind van de zee en zal me altijd verbonden voelen met het water. De woeste golven zoals deze van vandaag laden me op. Je laten aanspoelen door de branding na een zwempartij of supsessie is alsof je herboren wordt. Als je het samen doet, creëert het verbondenheid. Dat is logisch, want je hebt een uniek moment gedeeld. Nu hangt de seizoenswisseling in de lucht. Ik ervaar dat als een spannend moment en krijg er ideeën van.

De natuur kan je lekker laten gebeuren. Vroeger stond ik daar niet bij stil. Het moederschap en een reis naar Noorwegen heeft daar voorgoed verandering in gebracht. Met mijn handen in de aarde werken in de moestuin, wandelen in de natuur rond de stad, met een schop en botjes een zandkasteel bouwen aan de waterlijn,…

“Meer dan dat hoeft het niet te zijn.“

Hoe beweeg en vertraag je?

Ik beweeg traag. Ik voel niet snel druk van buitenaf en leg mezelf ook geen druk op. Daardoor blijft mijn geest vrij en slaap ik altijd goed. Op die manier kan ik de zaken presteren die voor mij waardevol zijn.

De natuur is de beste plek om te vertragen, terug connectie te maken. In een bergdorp ligt het levensritme fundamenteel anders dan in de stad. Mijn droom is om ooit het stadsleven te verlaten en een volledig andere levensinvulling te ervaren. Nu ja, eenmaal ik die traagheid gevonden zal hebben, zal ik automatisch terug versnellen en een ander project starten.

In alles wat ik doe, ga ik op zoek naar diepgang. Daarvoor moet je geduld aan de dag leggen. Het snelle leven dat ik leid door de combinatie van: het moederschap, raadgever van Studio Mowk, een full time job, vrijwilligerswerk, verbouwingen te coördineren, coaching trajecten te volgen, … is enkel haalbaar door veel zaken niet te doen.

Hoe kom je uit je comfortzone?

Haha, leuke vraag. Als mijn comfortzone nadert, borrelt er automatisch een nieuw idee naar boven. Ik durf zelf zeggen dat ik nog nooit echt in een comfortzone ben terechtgekomen. Ik ben een risiconemer, maar heb wel zekerheden zoals een vaste job bij de overheid. Maar ik weet zeker dat ik nieuwe uitdagingen zal aangaan van zodra de drive er niet meer inzit.

Als klankbord van Studio Mowk, het meubel en interieur ontwerpbureau van mijn partner, is er nog nooit een fase van verveling geweest.

• Datum interview: 31/08/2020 – 17.15 u
• Locatie: Mariakerke, Oostende
• Waterstand: laagwater om 20.15 u
• Strandwater: 20° C
• 3 BFT NO

• Naam: Sofia Ati Allah
• Woonplaats: Ledeberg, Gent
• Geboren: 22/09/1982
• Sterrenbeeld: Maagd

Achtergrond:
Marokkaanse – Belgische roots
Studeerde Toegepaste Economische Wetenschappen Ugent
Fulltime communicatie expert bij de FOD Sociale Zekerheid in Brussel
Vrijwillig burenbemiddelaar voor de Stad Gent
Freelance teamcoach voor teams in verandering
Raadgever van meubel en interieur ontwerpbureau Studio Mowk
Moeder van Titus (3) en Moses (8)